نگرش نوین به مدیریت سرمایه های انسانی سازمان

منابع انسانی مهمترین دارایی یک سازمان است و مدیریت اثر بخش آنها ، کلید موفقیت سازمان می باشد. مفهوم مدیریت منابع انسانی از اواسط دهه هشتاد میلادی معرفی شد و هدف از آن ارایه روشهایی برای مدیریت کارکنان وکمک به بهبود و عملکرد سازمان است. همه سازمانها دارای سه مشخصه مشترک می باشند اول آنکه دارای مقاصد شخصی هستند که به صورت مجموعه ای از ماموریت ها ، برنامه ها و اهداف بیان می شوند دوم آنکه از آحاد انسانی شکل یافته اند و در نهایت آنکه همه سازمانها ساختار منظمی را جهت تنظیم و تحدید رفتار اعضایشان ایجاد می نمایند . در یک دسته بندی افراد در سازمان به دو دسته مدیران و غیر مدیران تقسیم می شوند . مدیران به هدایتگریدیگران پرداخته و غیر مدیران به انجام وظایف خود تحت نظارت مدیران می پردازند . اگر به طور ناگهانی نیمی از منابع مالی سازمان از دست برود ، سازمان بدنبال بیمه یا وام جهت رفع نیازهای آینده می کوشد . ولی اگر به طور ناگهانی سازمان ، نیمی از کارکنان خود را از دست بدهد با فاجعه روبرو می گردد زیرا استخدام ، آموزش ، بکارگیری تعداد زیادی کارمند جدید سالها طول می کشد و در یک محیط رقابتی تقریبا می توان گفت کار محالی است . اکنونسازمانها در یافته اند که مهمترین سرمایه های آنان منابع انسانی می باشد و مدیریت این منابع یکی از حساس ترین کارهای آنان است . مقصود از مدیریت منابع انسانی سیاست ها و اقدامات مورد نیاز برای اجرای بخشی از وظیفه مدیریت است که با جنبه هایی از فعالیت کارکنان بستگی دارد . این سیاست ها و اقدامات در برگیرنده تجزیه و تحلیل شغل ،برنامه ریزی منابع انسانی ، کارمند یابی ، گزینش داوطلبان واجد شرایط ، توجه و آموزش دادن به کارکنان تازه استخدام ، مدیریت حقوق و دستمزد ، ایجاد انگیزه ، مزایا ، ارزیابی عملکرد ، برقراری ارتباط با کارکنان ، توسعه نیروی انسانی ، آموزش و متعهد نمودن کارکنان به سازمان می باشد که در این مقاله به 4 بخش تجزیه و تحلیل شغل و برنامه ریزی نیروی انسانی و انتخاب کارمند و آموزش کارکنان پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت سرمایه های انسانی ، آموزش کارکنان ، تجزیه و تحلیل شغل. سازمان و مدیریت