بررسی تاثیر پلیمر بر مقاومت مکانیکی مخلوط آسفالتی

بی شک یکی از اساسی ترین نقش قیر در مخلوط آسفالتی چسباندن دانه های مصالح سنگی به یکدیگر است، اما عموما قیر خالص در مخلوط آسفالتی بدلیل ماهیت شیمیایی خاص خود در شرایط متقاوت عملکردی روسازی نمی توان نقش مورد انتظار را به خوبی ایفا کند. لذا مخلوطهای آسفالتی ساخته شده از قیر خالص، فاقد دوام و پایایی کافی بوده و دارای عمر بهره برداری کمی می باشند. یکی از روشهای بهبود مقاومت مکانیکی مخلوطهای آسفالتی اصلاح قیر با پلیمر و ارتقا مشخصات فنی قیر می باشد. در این تحقیق آزمایشگاهی با استفاده ازفرآیند اصلاح خواص قیر خالص با پلیمر، اقدام به ساخت مخلوطهای آسفالتی پلیمری شده و سپس به مقایسه مقاومت مکانیکی مخلوط های آسفالتی پلیمری با مخلوط های آسفالتی ساخته شده از قیر خالص پرداخته شده است. بر اساس نتایج اصل از آزمایش ها، رفتار و خصوصیات قیر خالص در امتزاج با پلیرAPP بهبود یافته و مقاومت کششی مخلوط های آسفالتی با چسبنده های اصلاح شده، در حالت اشباع به میزان 150% افزایش داشته و مقاومت در برابر عریان شدگی مصالح سنگی از قیر نیز در این مخلوط ها افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

عریان شدگی (stripping) ، حساسیت رطوبتی (moisture sensitivity) ، نسبت مقاومت کششی TST (Tensile strengh Ratio) ، اتاتیک پلی پروپلین APP(Atatic polypropylene)