ارزیابی و تحلیل آماری میزان ایمنی گذرگاههای همسطح عابر پیاده درمشهد مقدس

پیادهروی به عنوان یکی از مدهای پایهای حملونقل همواره بخش عمدهای از سفرهای درون شهری را به خود اختصاص میدهد و به همین جهت طراحی و اجرای ایمن مسیرهای پیادهروی به خصوص در مکانهایی که عابرین پیاده وارد تداخل با وسایل نقلیه موتوری میشوند، از اهمیت فوقالعادهای برخوردار است. متاسفانه در داخل شهرها وقوع تصادفات بین عابرین پیاده و وسایل نقلیه موتوری، به هنگام عبور از عرض راههای شریانی درجه دو فراوانی بالایی دارد که میتواند به دلایل مختلف از جمله عدم توجه کافیدر اجرای ایمن و مکانیابی نامناسب گذرگاههای همسطح عابرین پیاده باشد. مسیرهای عابرین پیاده باید مطابق با نیازها و ویژگیهای خاص افراد سالم و یا ناتوان و بر اساس آییننامههای معتبر مصوب، طراحی و اجرا شوند. این مقاله به بررسی آماری میزان ایمنی گذرگاههای عرضی همسطح عابرین پیاده سطح شهر مشهد بر اساس میزان انطباق وضع موجود آنها با معیارهای ایمنسازی اشاره شده در دستورالعملها و آییننامههای معتبر طراحی راههای شهری، میپردازد. به این منظور دادههای مرتبط با معیارهای آییننامهای ایمنسازی گذرگاهها برای مجموعه منتخبی از راههای شریانی درجه دو در سطح شهر مشهد برداشت شده است. تحلیل دادههای جمعآوری شده نشان میدهد عواملی مانند عدم مناسبسازی ورود و خروج عابرین از پیادهرو به گذرگاه، عدم اجرای سامانه صندلی چرخدار در میانه و تداخل ناشی از عبور غیر مجاز موتور سیکلتها از گذرگاهها و عدم مکانیابی مناسب و تنظیم عبور عابرین پیاده از گذرگاهها، عمدهترین مشکلات ایمنی عابرین پیاده در گذرگاههای همسطح را تشکیل میدهد. همچنین در انتها برپایه نتایج این تحقیق، پیشنهادهایی در راستای بهبود و ارتقاء سطح ایمنی گذرگاههای عابرین پیاده پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

راههای شریانی درجه 2 ، عابر پیاده ، گذرگاه عرضی ، ایمنی ، معلولین