بینامتنی قرآن و حدیث در شعر شیعی طلایع بن رزیک

ارتباط یک متن با مت نهای دیگر از موضوعات مهمی است که مورد توجه پژوهشگرانی چون ژولیاکریستوا (ت 1914)، رولاند بارت (ت 1915 م)، ژنت (ت 1930 م )، و... قرار گرفته است. این نظریه بهروابط بین متونی می پردازد که باعث آفرینش متنی جدید می شوند. بر پایه این نظریه هر متنی بر اساسمتونی که پیشتر خواند هایم معنا می دهد و استوار به رمزگانی است که پیشتر شناخت هایم.مفاهیم والای قرآن و احادیث نبوی و متن هنری آنها از دیرباز مورد توجه و اهتمام شعرای شیعه بودهاست. از جمله آنان طلایع بن رزیک شاعر شیعی عصر فاطمی است که مفاهیم دینی با شعر او چنانارتباط تنگاتنگ و عمیقی یافته که فهم دقیق آن نیازمند آشنایی با متن پنهان و شناخت چگونگیرابطه آنها با یکدیگر می باشد. پژوهش حاضر در پی آن است که چگونگی انتقال مفاهیم و تعابیر قرآنیو احادیث نبوی را به شعر شیعی طلایع بر اساس نظریه بینامتنی و در سه محور بینامتنی ترکیبی،واژگانی و مضمون مورد بررسی و تحلیل قرار دهد.

کلیدواژه ها:

بینامتنی ، قرآن ، حدیث ، اهل بیت (ع) ، طلایع