بررسی اثر عوامل واکنش بر پلیمر شدن در محلول وینیل استات و وزن مولکولی پلی(وینیل الکل) با استفاده از روش طراحی آزمایش تاگوچی

دراین پژوهش، ابتدا پلی (وینیل استات) به روش پلیمر شدن در محلول سنتز شده و سپس با الکل کافت قلیایی آن،پلی (وینیل الکل) تولید شده است. هدف کار، بررسی اثر عوامل واکنش طی پلیمر شدن وینیل استات، روی درصد تبدیل این مونومر درصد شاخه ای شدن گروه استیل در پلی(وینیل استات) و وزن مولکولی عددی پلی (وینیل الکل) با استفاده از روش طراحی ازمایش و به کارگیری روش تاگوچی بوده است. عوامل واکنش در نظر گرفته شده شامل زمان پلیمر شدن، نسبت مولی آغازگر به مونومر و نسبت حجمی مونومر به حلال در پلیمر شدن وینیل استات است. تحلیل واریانس نتایج بیانگر اهمیت زیاد تمام این عوامل بر درصد تبدیل وینیل استات ومقدار شاخه ای شدن گروه استیل در پلی(وینیل استات) است. نسبت حجمی مونومر به حلال تنها عامل موثر بر وزن مولکولی عددی پلی(وینیل الکل) است که بیشترین اثر بر تمام پاسخ های در نظر گرفته شده دارد. با افزایش این نسبت درصد تبدیل وینیل استات، مقدار شاخه ای شدن گروه استیل در پلی (وینیل استات) و وزن مولکولی پلی(وینیل الکل ) افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

پلی (وینیل استات) ، پلی (وینیل الکل) وزن مولکولی ، شاخه ای شدن ، طراحی آزمایش