رفتار اسفنج سخت پلی یورتان و دیواره های ساندویچی پلی یورتانی فلز پوش در برابر آتش و ارزیابی خطر مشارکت آنها در آتش سوزی

سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 763

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJPST-22-3_002

تاریخ نمایه سازی: 13 تیر 1396

چکیده مقاله:

واکنش در برابر آتش اسفنج سخت پلی یورتان (PUR) کند سوز شده(پلی یورتان حاوی مواد بازدارنده اشتعال) و دو نوع دیواره ساندویچی مورد استفاده در ساختمان با استفاده از گرماسنج مخروطی بررسی شد. ارزیابی رفتار اسفنج و دیواره ها در برابر آتش زیرتابش های گرمایی مختلف از15 تا 75kw/m2 انجام شد. اثر شدت تابش گرما روی پارامترهای گرمایی واکنش در برابر آتش شامل زمان افروزش(TTI) حداکثر شدت رهایش گرما(PRHR) کل رهایش گرما(THR) میانگین شدت رهایش گرما(Av.RHR) و میانگین گرمای موثر سوختن بررسی شد. روند ملایم وابستگی PRHR به چگالی اسفنج مشاهده شد که می تواند به دلیل رفتار زغال شدگی سطح اسفنج حین سوختن باشد. نتایج نشان داد زمان افروزش برای اسفنج PUR با چگالی های مختلف حتی در ترازهای تابشی مختلف بسیار کوتاه است و اسفنج به سرعت مشتعل می شود. اما در دیواره های ساندویچی وجود روکش فولادی از اسفنج در برابر خورد مستقیم تابش محافظت کرده و افروزش را به تاخیر می اندازد. اما در دیواره های ساندویچی وجود روکش فولادی از اسفنج در برابر برخورد مستقیم تابش محافظت کرده و افروزش رابه تاخیر می اندازد. با افزایش شدت تابش PRHRدر اسفنج مغزه به طور مرتب افزایش می یابد و روند افزایش آن تقریبا منظم است. ولی برای Av.RHR نوساناتی دیده می شود. وابستگی زمان افروزش به شدت تابش برای اسفنج بررسی ومعادله ای ارایه شد. خطر مشارکت در گسترش آتش سوزی براساس پارامترهای PRHR.TTI وTHR و نیز با در نظر گرفتن چگالی اسفنج، با استفاده از دو روش مختلف ارزیابی ونشان داده شد که خطر اسفنج پلی یورتان سخت و دیواره های ساندویچی آن از نظر رسیدن اتاق به شرایط بحرانی گرگرفتگی زیاد اما از نظر مشارکت آن در طولانی تر شدن وگسترش آتش سوزی متوسط است . این موضوع به علت زمان افروزش کوتاه ، مقدار نسبتا زیاد PRHR ومقدار متوسط THR است. کاهش چگالی اسفنج گرمای نهایی آزاد شده را کاهش می دهد. اما در کاهش خطر رسیدن به نقطه بحرانی گرگرفتگی چندان موثر نیست.

نویسندگان

سعید بختیاری

تهران، مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن

لیلا تقی اکبری

تهران، مرکز تحقیقات ساختمان ومسکن

مهدی باریکانی

تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران