تاثیرمعماری ایرانی اسلامی برانگاره ی ادراکی گردشگران اروپایی ازمقصد ایران

انگاره ی مقصد به معنای ظهور آگاهی عواطف تعصبات و تخیلات و احساسات فرد یا گروهی ازافراد نسبت به یک مکان خاص می باشد لاوسون و باد 1977 این مفهوم خصوصا درادبیات گرشدگری دارای اهمیت ویژه ای است چه میتواند اولویت های گردشگر برای انتخاب مقصد را متاثر ازخود کند و تعیین کننده ی رفتارهای پیش ازسفر درطول سفر و بعدازسفر وی باشد ازطرف دیگر بناها و معماری هرمقصد که هم جزء میراث ها و هم یکی ازبرجسته ترین جاذبه های فرهنگی آن به شمار میروند میتوانند بر انگاره ی ذهنی گردشگران تاثیرگذار باشند هدف ازمقاله حاضر بررسی رابطه میان معماری ایرانی اسلامی و انگاره ی گردشگران اروپایی واقعی ازمقصد ایران و همچنین بررسی ساختارانگاره ی این افراد ازمعماری ایرانی اسلامی است برای بررسی دقیق تر این موضوع پژوهش حاضر برمعماری ایرانی اسلامی دوره صفویه شهر اصفهان یکی ازمهمترین مقصدهای گردشگری ایران متمرکز شده است مدل انتخابی و مورد استفاده ی این تحقیق مدلی است که اچنر و ریچی درسال 1993 برای سنجش انگاره ی مقصدگردشگری ارایه کرده اند براساس نتایج این تحقق معماری ایرانی اسلامی نقش برجسته ای درشکل گیری انگاره ی گردشگران اروپایی ازمقصد ایران داشته است و میدان نقش جهان و مسجد شیخ لطف الله مهمترین و قابل توجه ترین مکان های این شهردرذهنیت ادراکی گردشگران اروپایی محسوب میشوند همچنین گردشگران اروپایی مهمترین و برجسته ترین احساس خود دررابطه با معماری ایرانی اسلامی را احساس شگفتی و معنویت ابراز کرده اند و معماری ایرانی اسلامی را به لحاظ زیبایی شناختی زیبا دانسته و اشاره کردها ند که ازنظر آنها دوعنصرکالبدی استفاده ازهندسه و فضا دارای اهمیت ویژه ای درادراک آنها هستند

کلیدواژه ها:

انگاره ی مقصدگردشگری ، معماری ایرانی اسلامی ، مدل اچنروریچی ، اصفهان