بررسی نظرکارشناسان درمورداثرات ایجادمراکزگردشگری درمنطقه میزبان

یکی ازروشهای تسهیل و تسریع فرایند توسعه متوازن و ایجادبرابر درتوسعه یافتگی مناطق و همچنین توزیع عادلانه امکانات و خدمات استفاده و بهره برداری ازمزیت های نسبی و پتانسیلهای موجود درهرمنطقه می باشد این استراتژی که به عنوان توسعه و عمران منطقه ای شناخته میشود درموارد گوناگونی همچون ایجادمناطق آزاد تجاری و یامراکز سیاحتی و گردشگری کاربرد دارد این راهکار به دنبال تحقق توسعه مناطق ازطریق ایجادقطبها و کانونهای رشد درچارچوب نظریه قطب رشد و نظریه رخنه به پایین می باشد هدف مقاله حاضر تعین وسنجش عاملهای اقتصادی و اجتماعی اثرپذیر ازایجادمراکزگردشگری درفرایند توسعه مناطق میزبان می باشد این تحقیق بااستفاده ازروش دلفی و طیف لیکرت صورت گرفته است دردوراول روش دلفی مجموعا 33 فاکتور اقتصادی وا جتماعی اثرپذیر درچهارخوشه آموزش و فرهنگ اقتصادوجمعیت بهداشت و درمان و همچنین رفاه اجتماعی و زیرساخت توسعه مشخص شد دردوردوم روش دلفی اندازه اثرپذیری عاملهای بدست آمده دردوراول ناشی ازایجاددهکده و سایت گردشگری تعیین گشت یافته های این پژوهش نشان داد که درمقایسه اندازه میانگینهای اثرپذیری هرخوشه با میزان متوسط امتیاز مشخص شده درطیف لیکرت هرچهارخوشه دارای تاثیر پذیری مثبت بودها ست

کلیدواژه ها:

توسعه منطقه ای ، روش دلفی ، کانون رشد ، گردشگری