مقایسه مرحله پیری طبیعی و پیری پس از برداشت با تاکید برجنبه هایمولکولی و ژنتیک

پیری برگ یک مرحله نمو است که به لحاظ ژنتیک و فیزیولوژیک بسیار حایز اهمیت است.ژن های زیادی در این مرحله فعال میشوند و افزایش قابل توجهی از نسخه برداری را نشانمیدهند. از مشخصه های بارز پیری کنترل روند تغییرات بسیار منظم و کنترل شده فعل و انفعالاتفیزیولوژیک است. از جمله مهمترین این رخدادها توقف فتوسنتز، تجزیه کلروپلاست، کاهشچشمگیر کلروفیل و شکستن پروتیین ها و سایر مولکول های بزرگ است. پیری در گیاه بوسیلهطیف وسیعی از عوامل داخلی و خارجی اتفاق میافتد. بروز پیری میتواند تحت اثر تنش هایمختلف محیطی رخ دهد. از آنجا که گیاهان امکان حرکت ندارند پیری به عنوان یک سازوکارتکاملی فیزیولوژیک امکان مقابله با شرایط تنش را هموار می سازد. از موارد جالب توجه در بروزپیری، القای آن پس از برداشت است. این موضوع در برخی سبزی ها نظیر اسفناج، بروکلی،کاهو و کلم به خوبی دیده میشود. تعداد قابل توجهی از ژن های فعال در مرحله پیریشناسایی، جداسازی و همسانه سازی شده است. بیان نسبی این ژنها در طیف گسترده فاز پیری وحتی پیش از بروز فنوتیپی پیری برگ تا آخرین مرحله پیری ملاحظه شد. براین اساس چنین بهنظر میرسد که باید عوامل کنترلی نسبتا زیادی در بیان این ژن ها دخیل باشند

کلیدواژه ها:

بیان ژن ، پیری برگ ، پیری پس از برداشت ، مرگ برنامه ریزی شده سلول