مطالعه اپیدمیولوژیک لیشمانیوز جلدی در شهرستان خاش بین سال های 1387-1393

مقدمه: لیشمانیوز جلدی در ایران به عنوان یک مساله مهم بهداشتی می باشد. این بیماری به شکل برجستگی کوچک (پاپول) است. به تدریج بزرگ شده و به شکل زخم در می آید. با توجه به اینکه مطالعات اپیدمیولوژیک در کنترل بیماری و اقدامات پیشگیرانه موثر است. این مطالعه به بررسی اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی شهرستان خاش در استان زاهدان 7 سال گذشته میپردازد. روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی و بصورت مقطعی بود که بر روی اطلاعات بیماران مبتلا به لیشمانیوز جلدی طی 7 سال گذشته در مرکز بهداشتی درمانی خاش انجام گرفته است. بدین صورت که با هماهنگی انجام شده با مرکز بهداشت درمانی اطلاعات دموگرافیک و اپیدمیولوژیک ثبت شده بیماران در مرکز بهداشتی درمانی شهرستان خاش استخراج و با کمک نرم افزار 18 SPSS و با استفاده از آزمون مجذور کای مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از 175 بیمار مورد مطالعه 88 نفر مرد (53 درصد) و 87 نفر زن (47 درصد) بودند. اکثر بیماران در گروه سنی 9 ماهگی تا 4 سالگی و کمترین تعداد بیماری در گروه سنی بالای 40 تا 49 سال بود. بیشترین ضایعات بیماری در صورت و اندام ها بود. همچنین بین گروه های سنی و نوع لیشمانیوز (0/05 > P) و همچنین جنس و نوع لیشمانیوز (0/05 > P) رابطه معنادار آماری وجود داشت. نتیجه گیری: بر اساس مطالعه انجام شده فراوانی بیماری در شهرستان خاش طی سال های 1387 تا 1393 روند نزولی داشته کهاین کاهش بیماری به دلیل ارتقاء وضعیت آموزشی بهداشتی و همچنین رعایت بهداشت فردی از سوی مردم می باشد.

کلیدواژه ها:

زخم خشک ، زخم مرطوب ، لیشمانیوز جلدی ، اپیدمیولوژی