ارزیابی بهبود کارایی مدل شماره منحنی در برآورد رواناب با استفاده از روش میشرا سینگ مطالعه موردی: حوضه نوده

امروزه برآورد رواناب به روش شماره منحنی SCS-CN بهطور گستردهای رواج پیدا کرده است. پژوهشهای بسیاری نشان داده است استفاده از این روش بدون منطقهای کردن پارامترها منجر به خطا در برآورد رواناب خواهد شد. میشرا وسینگ با دخالت دادن مستقیمپارامترهایی چون رطوبت وبارش پیشین، مدل اصلاح شدهای تحت عنوان M را پیشنهاد نمودهاند. هدف از این تحقیق بررسی ومقایسه مدل استاندارد SCS-CN و مدل اصلاح شده میشرا و سینگ در حوضه نوده میباشد. بدین منظور 4 واقعه بارش رواناب -متناظر در این حوضه انتخاب شد. برای صحت سنجی از مقدار میانگین پارامترهای بهینه شده استفاده شده است. از سه معیار خطایناش سانکلیف، خطای ریشه میانگین مربعات و خطای برآورد دبی اوج برای ارزیابی مدلها استفاده شد. بررسی معیارهای ارزیابی خطا -نشان داد مدل اصلاح شده میشرا و سینگ در هر سه معیار عملکرد بهتری نسبت به مدل استاندارد SCS-CN داشتهاست. مقدارشماره منحنی و ضریب جذب اولیه بهینه شده حوضه نوده بهترتیب برابر 57 و 09 / 0 بدست آمده است

کلیدواژه ها:

مدل SCS-CN ، مدل M ، شماره منحنی ، ضریب جذب اولیه ، نوده