بررسی موضوع نقاشی و رنگ ها در شخصیت کودک از دیدگاه روانشناسی

راهها و وسایل پرورش کودک فراوان است یکی از آنها که کمتر مورد توجه قرار می گیرد ولی قبل از هر وسیله بیش از هر چیزدیگر می تواند به آموزش کودک کمک نماید (نقاشی) است. رنگ و تصویر بیش از هر چیز دیگر ذهن را متوجه خود می کند ووسیله ای است که بچه قبل از هر چیز می تواند به خلق آن بپردازد. اگر نقاشی عمیق ترین وسیله آموزش کودک نباشد می توانگفت یکی از مهمترین و اولین وسیله آموزش و پرورش اوست و با این وجود در نظام آموزشی کشور ما به خصوص در دورهابتدایی کمتر از هر چیز دیگر به آن توجه می شود و اگر بخواهیم استدلال کنیم که نقاشی در تمام مرحله های زندگی حتی درسن های بالا می تواند وسیله موثری برای اعتلای انسان باشد و به جرات می توان گفت که برای تربیت روانی و تکامل فکری بچهوسیله موثری است منتها باید مانند هر علم یا فن دیگر راه استفاده از آن را بدانیم. نقاشی زبان کودکان است .آنها از طریق نقاشیکشیدن، قصه گویی، بازی کردن و ... شناخته می شوند . نقاشی به ما کمک می کند تا به دنیای درونی و روح کودک پی ببریمو بدانیم چه نیازهایی دارد آیا کودک ناسازگار یا بیمار است و.... بچه ها به نقاشی علاقه زیادی دارند و آنچه می کشند بازتابدنیای درونی آنهاست. بیشتر بچه ها به کارهای هنریشان فکر نمی کنند یا حتی آن را سانسور نمی کنند. در طول 40 سال گذشتهنقاشی کودکان به عنوان بخش مهمی از تشخیص های متخصصان اطفال به کار می رود.

کلیدواژه ها:

رنگ ، نقاشی ، تربیت روانی ، دنیای درونی ، هنر