برنامه ریزی آموزش میان رشته ای

جهان امروز به طور فزاینده ای به یکدیگر پیوسته و وابسته است. این جهان پویا، پیچیده، متغیر، متنوع و متکثر امروز نیازمندکسب مهارت های منحصر به فرد، نوآورانه و در عین حال چند بعدی است. ایجاد شبکه های ارتباطی، مستلزم یادگیری شکلهای جدیدی از همکاری و انتقال ماهیت یادگیری می باشد. از این رو شناخت رویکرد چند بعدی مطالعات میان رشته ای برایاستفاده و کاربرد این مقوله، امری اجتناب ناپذیر است. لذا در در این مقاله تلاش شده است ابعاد کلی این رویکرد در قالبمحور های زیر مورد بحث و بررسی قرار گیرد:1- مفهوم و مبانی فلسفی برنامه درسی میان رشته ای 5 دلایل استفاده از برنامه درسی میان رشته ای 2- تفاوت دیدگاه سنتی و میان رشته ای 6- محاسن و معایب 3- روند تاریخی برنامه درسی میان رشته ای 7- مشکلات، دشواری ها و محدودیت های اجرایی 4- مدل های برنامه ریزی میان رشته ای 8- سازوکارهای اجرایی برای انجام این پژوهش، از روش تحقیق مروری شامل مطالعه اسناد و یافته های پژوهش های دیگر استفاده شده است. درنهایت با جمع بندی نتایج حاصله می توان گفت دوره های میان رشته ای چگونگی مواجهه با مسایل پیچیده و تفکر انتقادی رابه دانشجویان یاد می دهند و موجب ترکیب دانش و نزدیکی جامعه دانشگاهی می شوند. بکار گیری استراتژی جدید میانرشته ای کار دشواری است و مستلزم وجود حمایت های درونی، بیرونی و همکاری مراکز آموزشی و جامعه است. همچنیننکاتی چند از جمله ضرورت شکل گیری دوره های میان رشته ای در مقاطع مختلف تحصیلی، کمیته های میان رشته ای ومسیله محور شدن آموزش و پژوهش در دانشگاه ها برای تسهیل حرکت به سوی برنامه های میان رشته ای از یافته های اینبررسی می باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، برنامه ریزی میان رشته ای ، رشته محوری ، مطالعات میان رشته ای