شناسایی و اولویت بندی موانع و محدودیت های اجرای برنامه بهبود کیفیت درصنایع کوچک مطالعه موردی: صنایع کوچک شرکت شهرک های صنعتی استان هرمزگان

با توجه به مشکلات اقتصادی سال های اخیر کشور و نقش و اهمیت صنایع کوچک در اقتصاد کشور، علی رغم اینکه از مزایا وامتیازات چشمگیری در توسعه صنعتی و اقتصادی کشور برخوردار است، اما با تنگناهای زیادی مواجه است. یکی از مشکلاتعمده و چشمگیر صنایع کوچک که قدرت رقابتی آنها را به شدت کاهش می دهد، مشکل پایین بودن سطح کیفیت محصولات و خدمات است . برای رهایی از این چالش و بهبود وضعیت خود در بازار رقابتی، صنایع کوچک بایستی برنامه های بهبودکیفیت را در دستورکار خود قرار دهند. از آنجاییکه برای اجرای چنین برنامه هایی موانع و مشکلاتی وجود دارد، هدف از انجاماین پژوهش شناسایی و اولویت بندی موانع و محدودیت های اجرای برنامه بهبود کیفیت در صنایع کوچک است تا بر اساس آن صنایع کوچک و سازمانهای درگیر با صنایع کوچک بتوانند وظایف خود را در جهت رفع این موانع به خوبی بشناسند.با مطالعات کتابخانه ای، پس از بررسی ادبیات موضوع، طیف گسترده ای از موانع و محدودیت های اجرای برنامه های بهبودکیفیت مشخص شد. در مرحله مطالعات میدانی، به منظور شناسایی موانع و محدودیت ها از یک پرسشنامه محقق ساخته در مقیاس لیکرت پس از بررسی روایی و پایایی توسط خبرگان استفاده شد که با میانگین گیری از نظرات 631 نفر از اعضاینمونه که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی انتخاب شدند، موانع و محدودیت هایی که میانگین آنها بالاتر از 3 بودند، بهعنوان موانع و محدودیت های اجرای برنامه های بهبود کیفیت انتخاب شد. در انتها با استفاده از روش تاپسیس در محیط نرمافزار اکسل اولویت بندی از موانع و محدودیت های شناسایی شده در مرحله قبل بدست آمد. نتایج پژوهش نشان داد که بعدموانع اهداف، استراتژی ها و برنامه های شرکت، محدودیت های اقتصادی، عدم توجه به مشتری مداری، عدم ارزیابی عملکرد، عدم تمرکز بر منابع انسانی، مدیریت فرآیندهای شرکت، مدیریت ارشد شرکت و فرهنگ سازمانی به ترتیب مهمترین بعد از موانع شناسایی شده در اجرای برنامه های بهبود کیفیت هستند. همچنین با انجام این پژوهش دسته بندی از موانع پیاده سازی برنامه های بهبود کیفیت در صنایع کوچک صورت پذیرفت.

کلیدواژه ها:

موانع و محدودیت ها ، برنامه های بهبود کیفیت ، صنایع کوچک ، تاپسیس