ریشه های اقتصادی شکل گیری اتحادیه اروپا

اتحادیه اروپا به عنوان بزرگترین نماد همگرایی منطقه ای قدرت های بزرگ جدی ترین تجلی تیوری های همکاری ونهادگرایی در روابط بین الملل است. قبل از خروج بریتانیا از قلب این اتحادیه شاید بهترین نوع کارآمد همگرایی در اشکال سیاسی، اقتصادی و امنیتی را بتوان در این اتحادیه متجلی دانست اما با خروج بریتانیا از این اتحادیه می توان چالش های زیادیرا برای آینده اقتصادی این اتحادیه قابل تصور دانست. ولی تاکید نویسنده در این مقاله ریشه های شکل گیری اتحادیه اروپا می باشد. پیامدهای وحشتناک جنگ جهانی اول سبب شد که ایده ایتلاف اروپایی مخاطبان جدیتری پیدا کند. اکثر حامیان پرشور این ایده کشورهای کوچکی بودند که از افتادن در گودال اختلافات قدرت های بزرگ به ستوه آمده بودند. چند کشورگام های عملی را جهت پیشبرد همکاری های اقتصادی برداشتند: بلژیک و لوگزامبوگ در سال 1922 یک اتحادیه محدود اقتصادی تشکیل دادند و در سال 1930 طی توافقی برای کاهش تعرفه ها به چند کشور اسکاندیناوی پیوستند. همچنین در سال1922 ، اتحادیه پاناروپایی توسط کنت اتریشی پایه ریزی شد، کسی که عقیده داشت در شرایطی که برتری جهانی اروپا به پایان رسیده است، حداقل می توان از افول داخلی اروپا جلوگیری کرد به این شرط که نظام سیاسی آن مدرن سازی گردد و این مدرن سازی از طریق تاکیدی جدی بر همکاری در مقیاس گسترده حاصل می گردید. عقاید وی برای تنی چند از رهبران سیاسی معاصر یا بعد از وی جذاب بود، افرادی نظیر: جرج پمپیدو توماس ماساریک، کونراد آدنور، وینستون چرچیل دو تن ایالات متحده اروپا از نخست وزیران فرانسه یعنی ادوارد هریوت و آریستید برایاند. هریوت در سال 1924 خواستار تشکیل گردید که با استفاده از همکاری های در چارچوب جامعه ملل تاسیس می شد. این در حالی بود که برایاند خواستار تشکیل کنفدراسیون اروپایی شد که در چارچوب جامعه ملل فعالیت کند و در سال 1930 هم طی تذکاری های ایده های خود را برای دول مختلف توضیح داد. در این تذکاریه وی از عباراتی نظیر بازار مشترک و اتحادیه اروپایی استفاده کرده است و حتی پیشنهاد توسعه شبکه حمل و نقل فرا اروپایی را داده است و مواردی را مطرح ساخته که بعدها به سیاست های منطقه ای واجتماعی اتحادیه اروپا تبدیل شده اند

کلیدواژه ها:

اتحادیه اروپا ، بازار مشترک ، اقتصاد ، کنفدراسیون ، همگرایی