مقایسه تاثیر سه نوع موسیقی الکترونیک بر سرعت دوندگان دو ومیدانی پسران دانشگاه محقق اردبیلی

برای بررسی و مقایسه تاثیر موسیقی بر سرعت دومیدانی کاران 20 ورزشکار دو و میدانی کار آماتور سن 21/25±3/30 سال، قد 172±4/20 سانت متر و وزن 64±5/92 کیلوگرم) به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب گردیدند. در مرحله پیش آزمون، پس از 15 دقیقه حرکات نرمشی که شامل 5 دقیقه دوی نرم با 60-70 درصد ضربان قلب بیشینه، 10 دقیقه حرکات کشی ایستا وجنبشی و از آزمون سرعت دوی 100 متر استفاده شد و آزمودنی ها را به سه گروه تجربی و یه گروه کنترل تقسیم کردیم. در گروه تجربی از سه نوع موسیقی تند، کند و دلخواه استفاده شد که در گروه کنترل از هیچ نوع موسیقی استفاده نگردید. پس ازگذشت 72 ساعت، تمام آزمودنی ها(تجربی با پخش موسیقی و گروه کنترل بدون پخش موسیقی) مانند پیش آزمون شروع به گرم کردن کردند .بلافاصله از آزمودنی های گروه تجربی و کنترل پسآزمون یعنی دوی 100 متر گرفته شد. نتایج و یافته هاپخش سه نوع موسیقی با ریتم های تند، کند و دلخواه بر سرعت دوندگان دو و میدانی دانشگاه، تاثیر معناداری بر رکورد آنها نداشت.همچنین تفاوت معناداری بین تاثیر هر یک از سه نوع موسیقی ذکر شده دیده نشد.بحث ونتیجه گیری:نتایج به دست آمده از آزمون های دوندگان دو و میدانی و تجزیه و تحلیل آن ها، نشان می دهد که هر سه نوع موسیقی تند، کند ودلخواه نتوانست از لحاظ آماری تاثیر معناداری را ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

موسیقی تند ، موسیقی کند ، دوی سرعت