بررسی کیفیت شوری و سدیمی آب زیرزمینی با استفاده از روش زمین آماری کریجینگ و IDW

طراحی و مدیریت درست روش های آب یاری مستلزم داشتن آگاه ی از وضعیت نفوذ پذیری خاک میباشد. شوری آب ازجمله پارامترهای مهمی است که باید در بررسی کیفیت آبهای زیرزمینی مدنظر قرار گیرد. ازاینرو در این تحقیق به بررسی تغییرات مکانی و پهنه بندی فراسنج های کیفی آب زیرزمینی شامل هدایت الکتریکی EC و نسبت جذبی سدیم SAR با استفاده از روش های زمین آماری پرداخته میشود. هدف نها یی پیش بینی شوری و تغییرپذیری میزان نفوذ آب به خاک در سطح منطقه ی مورد مطالعه با توجه به وضعیت شوری و سدیمی آب زیرزمینی می باشد.اطلاعات مربوطه از تجزیه وتحلیل نمونه های مربوط به 30 حلقه چاه آب در دشت بیرجند، و بر اساس نمونه گیری سال 1389 به دست آمده اند.روش های میانیابی استفاده شده شامل کریجینگ معمولی و IDW بوده اند. برای ارزیابی روش کریجینگ از روش ارزیابی متقابل با معیارهای جذر میانگین مربعات خطا RMSE و میانگین قدر مطلق خطا MAE استفاده شده است. تجزیه وتحلیل زمین آماری نشان داد که داده هایی هدایت الکتریکی و نسبت جذبی سدیم دارای همبستگی مکانی قوی بوده که همچنین مطالعات واریوگرافی نشان دادند مدل کروی بهترین مدل برازش داده شده میباشد. نتایج حاصل از ارزیابی متقابل نشان دهنده دقت قابل قبول تخمین گر کریجینگ میباشد. بر اساس نقشه های EC و SAR تهیه شده باکاربرد روش کریجینگ معمولی و IDW ،وضعیت منطقه از لحاظ شدت نفوذ آب به خاک مورد پیش بینی قرار گرفت. با توجه به نتا یج حاصله به نظر میرسد که قسمت اعظم منطقه ی مورد مطالعه از نفوذ پذیری خوب برخوردار باشد. مابقی منطقه، به ویژه در جنوب و جنوب غربی منطقه، دارای قابلیت نفوذ پذیری کمتری است و در این منطقه شوری زیاد است.

کلیدواژه ها:

زمین آمار ، هدایت الکتریکی ، نسبت جذبی سدیم ، واریوگرافی ، کریجینگ