ارزیابی آسیب پذیری ذاتی آبخوان کارستی درفک در شمال ایران، به روش EPIK

برقراری یک تعادل زیست محیطی و بهره برداری از منابع آب دو رکن جدانشدنی در بحث مدیریت عرضه و تقاضای میباشد. ارزیابی های زیست محیطی در مناطق استحصال آب میتواند راهکارهای حفظ منطقه را برای افزایش راندمان بهره برداری در پی داشته باشد. روند افزایش جمعیت،خشکسالی ها، تغییر اقلیم و ... سبب استفاده بیش از حد منابع آبی شده که این افزایش بحث زیست محیطی بهره برداری را نیز در بر داشته است. استفادهاز منابع آبی کارست در سالیان اخیر با توجه به حجم بالای تامین، در مناطق مستعد پتانسیل های مختلفی را در پی داشته است. بحث آسیب پذیری این منابع یکی از مواردی بوده که از سابقه 20 ساله داشته و مطالعات اندکی نیز در کشور انجام گرفته است. در این مطالعه به بررسی شاخص آسیب پذیری EPIK در محدوده درفک در حوضه آستانه-کوچصفهان پرداخته شد. این شاخص از چهار فاکتور اپیکارست E پوشش حفاظتی P شرایط نفوذ I و درجه توسعه شبکه کارست K تشکیل شده که بر اساس آن و وزن ها و رتبه های داخلی وضعیت آسیب پذیری منطقه را نشان می دهد. نتایج نشان داد که حدود 20 درصد منطقه در وضعیت آسیب پذیری بالا، 35 درصد در وضعیت آسیب پذیری متوسط و مابقی حوضه وضعیت حساسی از نظر آسیب پذیری ندارند.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، استحصال آب ، مدیریت بهره برداری ، شاخص EPIK ، کارست