سوراخ کاری تحت فشار با هدف کاهش ریسک ایجاد ترک

روش های عددی، تحلیلی و تجربی بسیاری به منظور کاهش عامل تمرکز تنش در اطراف ناحیه ی دارای انفصال وجود دارد. در این مقاله اندازه ی عامل تمرکز تنش در اطراف نواحی انفصال مختلف در یک ورق مستطیل شکل از جنس های مختلف و تحت شرایط بارگذاری متفاوت ساخته شده، گزارش شده است. یک ورق مستطیل شکل دارای انفصال، یک مرتبه از طریق اعمال نیروی فشاری در اطراف ناحیه انفصال در حین سوراخ کاری و بار دیگر بدون اعمال نیروی فشاری سوراخ کاری می شود. از انجام فرآیند سوراخ کاری به کمک این دو روش و سپس تحلیل تیوری، نرم افزاری و انجام آزمایش به صورت عملی نتیجه گرفته می شود که اگر در حین سوراخ کاری در اطراف ناحیه سوراخ نیروی فشاری اعمال شود، قطعه ای که تحت سوراخ کاری واقع شده است توانایی تحمل تنش بیشتری پیدا خواهد کرد و گسترش ترک در آن به تعویق خواهد افتاد. در این پژوهش معیار سنجش نقطه بحرانی شروع شکست بوده است. پس تنش های برشی که عامل گسترش ترک در یک قطعه است دارای مقادیر کمتری، نسبت به حالتی است که نیروی فشاری در حین فرآیند سوراخ کاری در اطراف ناحیه سوراخ وارد نشده است. از این رو بهتر است که در حین سوراخکاری قطعاتی که نیازمند دقت بالا در حین فرآیند سوراخ کاری هستند مانند قطعاتی که در ساخت هواپیما مورد استفاده قرار می گیرد، از روش اعمال نیروی فشاری در اطراف ناحیه انفصال استفاده شود.

کلیدواژه ها:

تنش برشی ، شکست ، خستگی ، سوراخ کاری و معیار فون میسز