نقش باور به صفات کمالیه خداوند (علم، قدرت، حیات) در سبک زندگی براساس آثار استاد جوادی املی

یکی از مهم ترین پرسشها در آغاز دینداری، سوال از ضرورت دینپژوهی و نیز فایده باور به گزارهه ای دینی در زندگی انسان است. ذهن کنجکاو بشری و تمایلات منف عتجویانه او، ناخودآگانه میپرسد که دین و آموزه های دینی قرار است چه روزنه ای برای سعادت او نشان دهند و یا کدامین گره از مسیر زندگی را برایش می گشایند جواب این پرسش؛ اولا در تبیین علمی رابطه باورهای انسان با رفتارش، و ثانیا در نمایاندن عینی بازتاب این باورها در سبک گفتاری، کرداری و نمود بیرونی زندگی او میباشد. به عبارت دیگر؛ با توجه به اینکه نمای بیرونی زندگی انسان، بازتابی از عقاید درونی اوست؛ زندگی کسی که باور دارد این جهان در سلطهی خداوند یکتاست که اولا نیکوترین صفات را دارد و ثانیا هر کاری در خلقت تنها و تنها به او بازمی گردد، با زندگی کسی که جهان را تیره و تار و بدون مبدا می پندارد بسیار متفاوت است. آگاهان به مبانی فکری و آثار منتشر شده از استاد جوادی آملی بر این مطلب اذعان دارند که آثار باور به خداوند و صفات کمالی پروردگار در سبک زندگی از سخنان و کتب ایشان به خوبی قابل اصطیاد است. باور به صفات الهی زندگی انسان را تحت تاثیر قرار داده و جلوههایی چون عبادت عاشقانه و خالصانه، رضایت داشتن به دستورات الهی، انجام خوبیها و ترک گناهان، آرامش روحی و امید به زندگی، استقامت بر دستورات الهی، هدایت و حیات بخشی به دیگران را نمایان میسازد که این نوشتار عهده دار تبیین برخی از آنها خواهد بود.

کلیدواژه ها:

سبک زندگی ، رابطه اعتقاد و عمل ، صفات کمالیه خداوند ، استاد جوادی آملی