سنجش و ارزیابی زیستپذیری شهری در شهرهای اقماری مورد مطالعه شهر قرچک

پیدایش سکونتگاه های اقماری درایران پیامدروندمهاجرت های شتابزده به سوی شهرهای بزرگ و تبدیل روستانشینی به شهرنشینی است این روند درکلانشهر تهران به عنوان مرکزسیاسی کشوربسیارحایز اهمیت بوده است زیراشهرهای اقماری درزمره سکونتگاه هایی قراردارند که صحنه شکل گیری رشد و توسعه فرصتها و تهدیدها هستند معمولا دراین شهرها تامین خدمات اساسی ساکنان و حداقل استانداردهای زندگی ازاختلالات بسیاری برخوردار است و توانایی جلب رضایت ساکنان را ندارد و عوارض ناشی ازآن شرایط پیچیده ای درتامین حداقلی کیفیات زندگی بوجود آورده است مفهوم زیست پذیری ازجمله مفاهیم نوین دربرنامه ریزی شهری و روستایی است زیست پذیری اشاره به درجه ی تامین ملزومات یک جامعه برمبنای نیازها و ظرفیت های افراد آن جامعه دارد یک جامعه غیرزیست پذیر به نیازهای افراد آن جامعه بی اعتنا است و به خواسته های آ ها احترام نمی گذارد زیست پذیری به طورکلی به سه بعد اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی تقسیم میشود هدف این پژوهش بررسی زیست پذیری شهری درشهرقرچک می باشد روش تحقیق توصیفی تحلیلی باهدف کاربردی می باشد هدف این پژوهش بررسی زیست پذیری شهری درشهرقرچک می باشد روش تحقیق توصیفی تحلیلی باهدف کاربردی می باشد داده ها بااستفاده ازپرسشنامه گرداوری شده اند که برای سنجش روایی آن ازروش الفای کرونباخ استفاده شد برای تعیین حجم نمونه ازفرمول کوکران استفاده شد که برای جمعیت 191588نفری شهرقرچک 363پرسشنامه توزیع گردید تحلیل داده های اماری با نرم افزارهای Arc Gis و SPSS و Excelانجام شده است داده های حاصله براساس معیارهای زیست پذیری شهری زیست محیطی اقتصادی و اجتماعی موردتحلیل و بررسی قرار گرفت و درنهایت بامحاسبه میانگین دربین سه منطقه شهری درقرچک منطقه 2بالاترین میانگین عددی دربررسی زیست پذیری به خود اختصاص داد منطقه 1و3نیز بهترتیب دررتبه های بعدی قرارگرفتند

کلیدواژه ها:

زیست پذیری شهری ، شهرهای اقماری ، شهرقرچک