اثربخشی گمان نیک به خداوند ومعنایابی مبتنی بر قرآن بر نیمرخ روانشناختی جانبازان شیمیایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گمان نیک به خداوند ومعنایابی مبتنی بر قرآن بر نیمرخ روانشناختیجانبازان شیمیایی آسایشگاه ساری سال 94 انجام گرفته است. روش پژوهش، آزمایشی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی جانبازان 25 درصد به بالا در آسایشگاه جانبازان شیمیاییمهرورزان ساری که حدود 90 نفرمی باشند. نمونه ای به تعداد 90 نفر بصورت تصادفی ساده بعنوان نمونه آماری انتخاب شدندکه 15 نفر بعنوان گروه آزمایش و 15 نفر بعنوان گروه گواه قرار گرفتند. ابزار اندازهگیری شامل پکیج آموزشی گمان نیک به خداو معنا یابی مبتنی بر قرآن و پرسشنامه نیمرخ روانی scl-90-R بوده است. داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافتههای پژوهش نشان می دهد که، آموزش گمان نیک به خدا و معنا یابی مبتنی بر قرآن بر نیمرخ روانشناختی (جسمانی سازی، وسواس،حساسیت بین فردی، افسردگی، اضطراب،خشم، فوبی، پارانویا، روان پریشی) اثر گذار بوده است. و باعث کاهش چشم گیری دراین متغیرها گردیده است در حالی که در گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بنابراین، مداخله آموزشی گمان نیک به خداو معنا یابی مبتنی بر قرآن می تواند به عنوان یکی از روش های مداخله ای برای جانبازان شیمیایی یا غیر شیمیایی که از بیماری هایروانی رنج می برند مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

گمان نیک به خدا ، معنا یابی مبتنی بر قرآن ، جانبازان ، شیمیایی