بررسی رابطه شوخ طبعی و رضایت از زندگی مشترک درزنان ومردان متاهل

تحقیق حاضر به مطالعه اثر شوخ طبعی بر میزان رضایت از زندگی مشترک زوجین پرداخته است، روش پژوهش توصیفی میدانیبوده است. جامعه تحقیق، کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره سال 1391 و 1392 در شهر کرج، میباشد بدین ترتیب که 60زوج در دو گروه دارای رضایت از زندگی مشترک کم و زیاد بعنوان نمونه جایگزین شدند. پس از سنجش میزان شوخ طبعی، نتایج تجزیه وتحلیل آماری نشان داد،افراد دارای رضایت از زندگی مشترک متفاوت درنمره شوخ طبعی نیز در سطح 1% ازاختلاف معنی داریبرخورداربودند.این نمره در زنان دارای رضایت از زندگی مشترک بالا بسیار بیشتر از زنانی بود که از رضایت از زندگی مشترک کمتریبرخوردار بودند.همچنین میانگین نمره شوخ طبعی در مردانی که از رضایت از زندگی مشترک بالاتری برخوردار بودند، بسیار بیشتر از مردانیبود که رضایت پایینی داشتند، نیز میانگین رضایت از زندگی مشترک و شوخ طبعی مردان، در دو گروه، بالاتراز همسرانشان بوده است. بینرضایت از زندگی مشترک و شوخ طبعی زوجین، نیز ضریب همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت. و بیانگر آن است که با توجه بهاینکه شوخ طبعی مهارتی است اکتسابی ،توانایی زوجین در کاربرد این مهارت، می تواندافزایش رضایت از زندگی مشترک درنتیجه آرامشخانواده را به دنبال داشته باشد.

کلیدواژه ها:

شوخ طبعی ، رضایت از زندگی مشترک ، مکانیزم های رفتاری