اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد طرح واره محور بر الگوهای ارتباطی زنان متاهل

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد طرح واره درمانی بر الگوهای ارتباطی زنان متاهلبود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. به این منظور، از 60 شرکت کننده که به روشنمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده بودند، 30 نفر از مادران دانش آموزان دخترمدرسه امام هادی به دو گروه آزمایشی و کنترلگمارش شدند. سپس از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. ابزارهای جمع آوری داده ها در این پژوهش شامل فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه YSQ (2001) و پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی CPQ (1982) بودند. سپس روش مشاوره گروهی مبتنی بر طرح وار درمانی در 10 جلسه (2 ساعته) به صورت گروهی اجرا شد. اعضای گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردندو تنها در لیست انتظار باقی ماندند. پس از پایان اجرا، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و یک ماه پس از آن نیز آزمون پیگیری از گروهها به عمل آمد. برای تحلیل دادهها از تحلیل کواریانس برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج نشان داد که مشاوره گروهی مبتنی بررویکرد طرح واره درمانی بر بهبود الگوهای ارتباطی موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

رویکردطرح واره محور ، الگوهای ارتباطی ، مشاوره گروهی