بررسی فقهی حقوقی ساخت،تهدید به استفاده واستفاده ازسلاح های هسته ای

امروزه، باتحولات گسترده ای که در عرصه ی تسلیحات جنگی به لحاظ کمی و کیفی،به وقوع پیوسته ،چالش هایی بعضا جبران ناپذیر بر بشرتحمیل گردیده است. در این نوشتار ،بر آن شدیم تا به واکاوی فقهی و حقوقی ساخت،استفاده و تهدید به استفاده از سلاح های هسته ایبپردازیم. نویسنده ،در این مقاله به روش توصیفی و تحلیل اسناد (با تکیه بر آیات قرآن، روایات، داده های حقوقی و آراء عالمان دینی) ابتدا،پیشینه بحث را ذکر نموده و سپس،حکم اولیه ی فقهی تملک و استفاده از سلاح هسته ای را به عنوان مبادی بحث مطرح و در نهایت ثابتمی کند در شرع مقدس اسلام ،حکم اولیه استفاده از سلاح های کشتار جمعی از باب افساد فی الارض، منع و حرمت است و حکم تکلیفیبرخورداری از این سلاح ها،رخصت نیست بلکه عزیمت می باشد وطبق قاعده سعی برفساد ، مسابقه ی تسلیحاتی، ناصحیح و ازنظرفقهی مردوداست.در ضرورت تحقیق ،همین بس که مطالعات استراتژیک نشان می دهد ، مواضع یکسان سازمان های بین المللی در مورد اصل منع تجاوز،اصل منع کشتارجمعی و اصل منع تروریسم و انعقاد معاهدات وقطعنامه هایی درراستای صیانت ازاصول مزبور، موجب پیدایش تعهدات آمرهبرای دولت هاگردیده وبدنبال آن اسناد انسانی در بعدفراملی تعریف گردیده اند . صراحت ماده 53 کنوانسیون 1969 وین، مبین همین امراست.یافته های تحقیق حاکی ازآن است که ، نظرمشورتی دیوان بین المللی دادگستری مبنی برجواز تهدید به استفاده یا استفاده از سلاح هایهسته ای مشروط به متابعت ازحقوق بشردوستانه ،در تقابل با قواعد آمره بوده وعلیرغم این که مشکلی راحل ننموده نوعی چالش نیز برایتحقق سازمان یافتگی نظام بین المللی محسوب می گردد.

کلیدواژه ها:

قواعدآمره ، سلاح های کشتار جمعی ، آیه حرمت تعدی ، قاعده سعی در فساد