رابطه سبک رهبری با سکوت سازمانی اعضای هیات علمی

سکوت سازمانی، حضور منفعلانه اعضای هیات علمی و عدم گرایش آنها به دخالت در امور سازمان، از پدیده های مورد توجه و شایع در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی است که می تواند تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله سبک رهبری قرار بگیرد. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه سبک رهبری با سکوت سازمانی اعضای هیات علمی می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و روش جمع آوری داده ها شامل بررسی پیمایشی می باشد. جامعه آماری شامل تمامی اعضای هیات علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 183 نفر انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند . به منظور بررسی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه سبک رهبری لیکرت (دهقانی، 1393) با ضریب آلفا 0/77 و پرسشنامه سکوت سازمانی (واکولا و بورادوس، 2005) با ضریب آلفا 0/82، استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه همزمان با کمک نرم افزار 21 spss استفاده شد. یافته ها نشان داد: مقدار ضرایب همبستگی سبک رهبری و مولفه های آن: آمرانه، خیرخواهانه، مشاورهای و مشارکتی با سکوت سازمانی به ترتیب برابر با 0/291، 0/434، 0/417، 0/319- و 0/386- بود (p<0/01). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که سبک رهبری 41 درصد از واریانس سکوت سازمانی اعضای هیات علمی را تبیین می کند p<0/01). نتیجه گیری: هرچه مدیران عالی دانشگاه از سبک های رهبری مشارکنی و مشاورهای بیشتر و بهتر استفاده کنند می توان انتظار داشت که از میزان سکوت سازمانی اعضای هیات علمی کاسته شود.

کلیدواژه ها:

سبک رهبری لیکرت ، سکوت سازمانی ، اعضای هیات علمی