رابطه بین راهبردهای خودتنظیمی با سبک های تفکر در دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین راهبردهای خودتنظیمی با سبک های تفکر در دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان اهواز در سال تحصیلی 1393-94 بود. از جامعه ی آماری پژوهش، نمونه ای به تعداد 320 نفر با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های راهبردهای یادگیری و مقیاس سبک های تفکر استفاده شد. برای تحلیل داده ها روش های آماری همبستگیپیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج همبستگی نشان داد که بین متغیرهای راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و سبک های تفکر با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای راهبردهای یادگیری خودتنظیمی سبک های تفکر قضایی، قانونگذارانه و اجرایی به ترتیب پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی می باشند و حدود 16% از واریانس پیشرفت تحصیلی توسط متغیرهای راهبردهای یادگیری خودتنظیمی سبک های تفکر قضایی، قانونگذارانه و اجرایی تبیین میشود

کلیدواژه ها:

راهبردهای یادگیری خودتنظیمی ، سبک های تفکر ،