نقش جنسیت زدگی زبان در جامعه و فرهنگ ایرانی

یکی از مهم ترین موضوعات در مطالعه رابطه بین زبان و جنسیت، بحث گسترش و اشاعه ایدیولوژی های جنسی از طریق زبان گفتاری است. در ایران مطالعات و پژوهش های کمتری در این زمینه صورت گرفتهاست. در این حوزه ی مطالعاتی رابطه ی زبان و جنسیت دستخوش سیاست های زبانی خاص است که ریشه در فرهنگ و سنت جامعه ی ما دارد. بررسی ابعاد جنسیتی زبان یکی از موارد پژوهشی نو در تمام جهاناست. در تحقیق حاضر، جنسیت گرایی زبان فارسی مورد بررسی قرارگرفته است. در ابتدای امر تعاریفی از زبان جنسیت گرا ارایه گردیده و اهمیت مطالعه چنین زبانی توضیح داده شده است. سپس شیوه هایمتفاوت بروز جنسیت گرایی زبانی و حوزه های مربوط به آن بیان شده و با استناد به معیارها و ملاک های مطرح در مورد جنسیت گرایی زبانی نقش جنسیت زدگی زبان در جامعه و فرهنگ ایرانی مورد بررسی قرارگرفته است. البته مسایل مطرح شده در قدرت و زبان صرفا به این مسیله نمی پردازند که مردان بر زنان اعمال قدرت می کنند. بلکه زنان و مردان در حیطه ی محدودیت های زبانی و ذهنی خود یکدیگر را باز میشناسند و تعریف می کنند. نتیجه حاصل بیانگر این است که زبان فارسی، زبانی است که تا حد زیادی تمایلات جنس گرایانه دارد. به عبارتی این زبان نه تنها منعکس کننده واقعیات مربوط به جنسیت زدگی جامعه است، بلکه در مواردی به آن شکل دهی هم می کند.

کلیدواژه ها:

زبان فارسی ، جنسیت گرایی ، جامعه شناسی زبان ، واژگان ، معنا