بسامدگیری و واکاوی واژهنامهی شعری ابراهیم ناجی

لغت در شعر ابزاری است که شاعر با به کارگیری آن افکار و احساسات خود را بیان میکند. واژگان به کار گرفته درشعر، در کنار این که مفهوم و مضمون خاصی را به عرصهی وجود میکشانند، بازهی معنایی مستقلی دارند تا اندیشه واحساسات درونی و نهفتهی شاعر را برای ما نمایان سازند. معجم شعری از مهمترین بخشهای زبانی سبکشناسی نوین است که از قرن بیستم به بعد مورد توجه قرار گرفت، براساس آن امکاناتی جهت توجه به ویژگی، روش و سبک شاعر فراهمشد و خواننده توانست از منظری دیگرگونه به شناخت اندیشهی شاعر دست یابد. نگارندگان در این پژوهش با توجه به اینسبکشناسی، درصدد ارایه، تبیین و تحلیل معجم شعری واژگانی ابراهیم ناجی- شاعر نامی معاصر عرب - در شاخصترین مضامین به کارگرفته همچون عشق و زن ، حزن و فراق، مرگ و ظلمت، طبیعت و شادی و امید می باشند و در ذیل آن، به ارایهی جدولهای آماری این واژگان همچنین محاسبه تنوع واژگان شعری ناجی با توجه به طرح دبلیو جانسون - آغازگر این شیوه تحقیقات- پرداختهاند. اما باید خاطر نشان ساخت که توجه شاعر به مضامین عشق، حزن ومرگ بیش از دیگر مضامین بوده است. در کنار بیان این ویژگیها، در بخش تحلیل واژگان شعری مواردی چون کیفیتهمنشینی واژگان، واجآرایی، نثریت، اصطلاحات عامیانه، سنتی، واژگان نو و موارد دیگر مورد واکاوی و بررسی قرار گرفتهاند

کلیدواژه ها:

واژهنامه شعری ، ابراهیم ناجی ، بسامدگیری ، تنوع واژگان