بررسی پتانسیل خطر آفرینی درختان نارون Ulmus carpinifolia var. umbelifera حاشیه خیابان های شهرستان اصفهان

رشد سریع شهرنشینی و به دنبال آن افزایش مشکلات زیست محیطی اهمیت ارتقاء سطح کیفیت زندگی در محیط شهری را نمایان نموده است. در این میان، فضاهای سبز شهری دارای ویژگی هایی است که آنها را به فضاهای مناسبی برای ارتقای کیفیت زندگی انسان تبدیل می کند. درختان همواره به عنوان یکی از مهم ترین شاخص ها در برنامه ریزی و اداره فضای سبز شهری، مطرح هستند، به همین منظور برای مدیریت و توسعه پایدار صحیح دانستن اطلاعاتی در مورد درختان خیابانی بسیار حایز اهمیت می باشد. باتوجه به اهمیت درختان در بافت شهر، هرگونه عیب و نقصی در آنها ممکن است منجربه خطرهای مالی و جانی شود. برای این منظور ویژگی های کمی و کیفی و پتانسیل خطرآفرینی درختان نارون در دو سمت خیابان چهار باغ عباسی و بخشی از خیابان چهار باغ پایین اصفهان (4 منطقه: 1- حد فاصل میدان انقلاب تا خیابان سید علی خان 2- حد فاصل خیابان سید علی خان تا خیابان آمادگاه 3- حد فاصل خیابان آمادگاه تا میدان امام حسین (دروازه دولت) 4- میدان امام حسین (دروازه دولت) تا چهارراه تختی) بررسی و با استفاده از روش ترانسکت با نقطه شروع تصادفی استفاده شد. نتایج نشان داد می دهد معیار های انحراف از راستای قایم، مشکلات ریشه با 34 درصد و پوسیدگی پیشرفته با 37 درصد بیشترین سهم را در خطرآفرینی و شکاف تنه با 13 درصد کم ترین سهم خطر آفرینی را داشته است. با انتخاب مناسب ترین گونه ی درختی و همچنین اعمال بهترین روش مدیریت توسط برنامه ریزان محیط های شهری می توان تا حد زیادی مشکلات مربوط به درختان را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

جنگل داری شهری ، خطر آفرینی ، نارون