ارزیابی روش های زمین آمار در میان یابی هدایت هیدرولیکی خاک در مطالعات زهکشی اراضی ساحلی

هدایت هیدرولیکی در اکثر پروژه های آبیاری و زهکشی از ملزومات طراحی می باشد. با توجه به دشواری و هزینه بر بودن اندازه گیری این پارامتر، میان یابی مقادیر اندازه گیری شده آن، ضرورت بالایی دارد. هدف از این تحقیق بررسی تغییرات مکانی هدایت هیدرولیکی و انتخاب مناسب ترین روش میان یابی برای برآورد هدایت هیدرولیکی در اراضی ساحلی میانکاله می باشد. به این منظور از روش های زمین اماری و نرم افزار GIS استفاده شده است. نتایج نشان داد روش کوکریگینگ معمولی با شاخص میانگین قدر مطلق خطا (MAE) و مجذور میانگین مربعات خطا (RMSE)، به ترتیب برابر با 189/0 و 473/0 متر بر روز نتایج نسبتا دقیق تری نسبت به سایر روش ها در برآورد هدایت هیدرولیکی ارایه کرد. روش کریگینگ معمولی ( MAE برابر با 275/0 و RMSE برابر با 623/0 ) در رده دوم قرار دارد. روش IDW با توان 7(MAE برابر با 877/0 و RMSE برابر با 134/1) دارای خطای کمتری است و پس از روش کریگینگ و کوکریگینگ می تواند روش مناسبی برای درونیابی باشد. بررسی های انجام شده نشان می دهد که همبستگی مکانی هدایت هیدرولیکی در این منطقه نسبتا کم می باشد. برای افزایش همبستگی مکانی هدایت هیدرولیکی در پروژه های زهکشی پیشنهاد می شود که فاصله چاه ها کاهش داده شود

کلیدواژه ها:

زمین آمار ، هدایت هیدرولیکی ، کوکریگینگ ، میانکاله