بررسی تاثیر آلودگی ذرات معلق جوی بر تابش خورشیدی رسیده به سطح زمین در ایستگاه موسسه ژیوفیزیک تهران

در این تحقیق، تاثیر ذرات معلق PM2.5 جوی بر تابش خورشیدی رسیده به سطح زمین طی فصول گرم و سرد در ایستگاه موسسه ژیوفیزیک دانشگاه تهران طی سالهای 2016 و 2017 بررسی شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که بطور کلی ذرات معلق جوی از طریق جذب و پراکندن تابش خورشیدی باعث کاهش تابش خورشیدی رسیده به سطح زمین می شوند و میزان این کاهش بستگی به فصل سال (نوع هواویزها) داشته و اغلب در فصل سرد بیشتر از فصل گرم است. میزان کاهش تابش خورشیدی ساعتی ظهر محلی روزهای آلوده نسبت به روزهای پاک نزدیک به آن بطور نمونه در فصل گرم حدود W/m2 30 تا 90 و در فصل سرد حدود W/m2 150 تا 200 محاسبه شده است. طی پدیده بارش جوی، هر دو پارامتر غلظت ذرات معلق PM2.5 جوی و تابش خورشیدی رسیده به سطح زمین کاهش می یابند. تاثیر بارش بر همبستگی بین این دو پارامتر طی ماه ژانویه 2017 بررسی شده است. تاثیر افزایش شدید ذرات معلق جوی مانند توفان های گرد و خاک بهاری بر میزان کاهش تابش خورشیدی رسیده به سطح زمین نیز بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

ذرات معلق PM2.5 جوی ، تابش خورشیدی ، جذب نور ، بارش ، تهران