مدیریت و برنامه ریزی همیارانه محیط زیست و کاربری زمین

چالش عمده مدیریت پایدار محیط زیست حل مناقشات و اختلافات میان ذی نفعان درگیر می باشد. روش ها برای واردکردن و مدنظر قرار دادن عموم در برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست و کاربری زمین به سرعت در حال تغییر می باشند. مطالعه و بررسی تحقیقات اخیر استفاده از مدل های برنامه ریزی همیارانه را پیشنهاد می دهند. این مطالعه سعی دارد در دو بخش برنامه ریزی همیارانه و برنامه ریزی محیط زیست و کاربری زمین همیارانه مروری کاوشگرایانه بر مباحث مطرح در این زمینه داشته باشد. در بخش اول به بررسی مفهوم برنامه ریزی همیارانه از سه منظر هستی شناسی، معرفت شناسی و ایدیولوژی پرداخته شد و نقدها و شکاف های موجود در آن بیان شدند. در بخش دوم به صورت ریزتر وارد بررسی کاربرد برنامه همیارانه در برنامه ریزی محیط زیست و به خصوص برنامه ریزی کاربری زمین شد. بدین نحو که ابتدا به بررسی پیدایش مفهوم همیاری و فرایندهای همیارانه در برنامه ریزی و مدیریت محیط زیستی پرداخته شد و در ادامه چالش های موجود در آن مورد بررسی قرار گرفت و معیارها و چارچوب هایی برای ارزیابی فرایند همیارانه برنامه ریزی کاربری زمین معرفی شدند. مطالعات مختلف صورت گرفته نشان می دهند که برنامه ریزی همیارانه نسب به سایر برنامه ریزی ها در حل مناقشات، مدنظر قرار دادن علایق ذی نفعان و ایجاد منافع ثانویه همانند دانش و ارتباط توسعه یافته ذی نفعان موثرتر می باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، محیط زیست ، کاربری زمین ، برنامه ریزی همیارانه