راه کارهای حقوقی پیشگیری از مخاطرات زیست محیطی ناشی از تراریخته ها

باید اذعان داشت که امروزه خطرهای محیط زیستی بالقوه ایی وجود دارد که از رهاسازی موجودات اصلاح شده ی ژنتیک (جی.ام. او یا تراریخته) در محیط زیست ناشی می شوند. بنابراین، قانون گذاران ملی باید گام های مناسبی را برای حفاظت از محیط زیست در برابر این خطرهای بالقوه بردارند. در این مقاله، نویسنده در تلاش است تا مهم ترین اقدام های قانونی در برابر خطرهای زیست محیطی تراریخته ها را توضیح دهد. به باور نویسنده، برخی اصول زیست محیطی مانند اصل ارزیابی خطر، اصل اقدامات احتیاطی و اصل اطلاع رسانی می تواند تاحدی از خطرهای زیست محیطی تراریخته ها پیشگیری نماید. به علاوه، برچسب زنی و کنترل تراریخته ها پس از رهاسازی آن ها، مسیولیت مدنی متصدیان در برابر خطرهای توسعه ، تاسیس نهادی مستقل برای ارزیابی خطر، درنظرگرفتن نگرانی های اخلاق زیستی و توجه به حق بر محیط زیست سالم می تواند به عنوان ابزارهای مناسبی برای پیشگیری از خطرهای بالقوه ی زیست محیطی تراریخته ها باشد. در حال حاضر، نقص راه کارهای جبران خسارت و مسیولیت مدنی صرف، بیان گر برتری پیشگیری از خسارت زیست محیطی بر این سازوکارهای جبران خسارت است. این مقاله از سه بخش اصلی تشکیل شده است و شامل مزایا و معایب تراریخته ها و مکانیزم های حقوقی برای کاهش یا پیشگیری از خطرهای زیست محیطی بالقوه ی آن ها است.

کلیدواژه ها:

تراریخته ، دفاع خطر توسعه ، محیط زیست ، مسیولیت مدنی ، اصل احتیاطی