مروری بر روش ها و مدل های مورد استفاده در مدیریت مناطق خشک و بیابانی

یکی از معضلات و بحران جهان امروز که اکوسیستم را تحت تاثیر قرار داده بیابان زایی است که به کاهش تولید بیولوژیک می انجامد بیابان زایی وضعیت اقتصادی و اجتماعی مردم را تحت تاثیر قرار می دهد و عواملی مثل: اقلیم، وضعیت زمین شناسی و فعالیت انسان ها بر روی توسعه بیابان ها تاثیر می گذارد. با توجه به این که حدود 80 درصد از مناطق ایران را منطقه خشک و نیمه خشک تشکیل داده است لذا باید اقدامات بسیاری در جهت مدیریت و به صورت عملی در راستای مقابله با بیابان زایی صورت بگیرد. بیابان زایی در سطح ملی و بین المللی عوارضی دارد که برای جلوگیری از این عوارض مدل های مختلفی ارایه شده است. در بین این مدل ها، مدل IMDPA و مدل MICD که مدلی ایرانی است به دلیل در نظر داشتن بیشتر عوامل موثر بر بیابان زایی نسبت به سایر مدل ها بهتر است. در تحقیق حاضر به بررسی و مرور مدل های بیابان زایی، عوامل موثر بر بیابان زایی، عوارض آن در سطح ملی و بین المللی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

بیابان زایی ، مدل های بیابان زایی ، IMDPA ، مناطق خشک و نیمه خشک