بیونیک الگویی در هنر مهندسی سازه

طبیعت همواره منبع بی پایان الهامات خلاقانه بشر بوده و معماران علاوه بر توجه به طبیعت جهت خلق آثار زیبا و متنوع با الگوبرداری از اصول سازه ای، موفق به طراحی آثار بدیع و سیستم های سازه ای جدیدی در معماری شده اند نوبت امروز سازه و معماری مکمل هم از نظر زیبایی شناسی ، کارآیی، جذابیت و .... نیستند از این نظر توجه به اصول سادگی موجود در طبیعت و تحلیل نمونه های پدیده جهت هماهنگی و الگوبرداری ضرورت دارد. این نوشته بر آنست تا با تحلیل و مهندسی نمونه های منحصربه فرد این نکته به فرهاد در صد که می توان با توجه به معماری و سازه همانند بناهای دیگر همچون موزه میلواکی و.... به جذب گردشگر داخلی و خارجی در یک منطقه با تکنولوژی روز و بهینه سازی مصرف انرژی تاثیرگذار بود. این تحقیق با روش توصیفی و جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای به پاسخ دادن به این پرسش می پردازد که چگونه هماهنگی کیفیت زیبایی شناسانه طبیعت در سازه نمود پیدا می کند با بررسی معماری کالاتراوا ، فرای اتو و .... در قالب سازه های ستونی، بادی، درختی، ژیودزیک ، تنسگریتی و .... می توان گفت ویژگی مشترک همه این سازه ها دارای بودن حداکثر کارایی با به کارگیری حداقل ماده و انرژی می باشد و لازمه معماری امروز هماهنگی و تعادل معماری و سازه همگام با تکنولوژی به همراه زیبایی کالبدی و اصالت طرح است که منجر به کاهش مصرف انرژی، معماری سبز و پایدار می شود.

کلیدواژه ها:

سازه ، ساختارهای طبیعی ، تعامل سازه و معماری ، بیونیک