ارزیابی سیستم های ساختمانی مختلف در اسکان بعد از بحران

امروزه بسیاری از شهر های جهان در معرض خطرات و آسیب های ناشی از بلایای طبیعی قرار دارند در این بین کشور ما ایران به دلیل شرایط خاص جغرافیایی جزء مناطق مستعد از نظر بلایای طبیعی(زلزله)می باشد.دانش مدیریت بحران از جمله دانشهای موثر در این زمینه می باشد.از جمله مراحل مهم در مدیریت بحران،مرحله ی پس از بحران و به طور دقیق تر مرحله ی اسکان افراد آسیب دیده می باشد.در این مرحله آشنایی با سیستم های ساختمانی مختلف و استفاده از تجربیات نقش کلیدیدر مدیریت خوب این مرحله می باشد. با توجه به شدت تخریب ایجاد شده در ساختمان ها که این مکان ها را بسیار نا امن و غیر قابل سکونت می کند اقدامات لازمبرای بازسازی صورت می گیرد اما این امر در بسیاری از موارد به زمان نیاز دارد و تا زمان بازسازی ساختمان های مسکونی، بازماندگان نیاز به محیطی موقت برای اسکان دارند.در نظر داشتن عواملی چون نیاز به حجم بالایی از سکونت گاه ها در مدت زمان کوتاه پس از بحران،ویژگی اسکان موقت بسته به شرایط زمانی و مکانی سانحه و خصوصیات مشترک آن باسکونت گاه های دائم،اهمیت استفاده از نظام های ساختمانی و روش ساخت سریع سکونت گاه های موقت را روشن می سازد.این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی سعی بر آن دارد تا با معرفی سیستم های اسکان و سابقه ی اجرای اینسیستم ها در سطح جهان و معرفی مزایا و معایب هر کدام از این سیستم ها با کمک کارشناسان و صاحب نظران این عرصهاقدام به ارزیابی و مقایسه ی هر کدام از این سیستم ها با توجه به موقعیت جغرافیایی کشورمان کرده است.تا با توجه به نتایج بدست آمده بتوان بهترین سیستم ها را برای اجرا تعیین نماییم و قابلیت تبدیل آن به سیستم اسکان دائم مورد بررسی قرار می گیرد.