پهنههای محدودکننده توسعه شهری با استفاده از مدل منطق فازی، باتاکید بر مخاطرات ژیومورفولوژیکی م.م؛ شهرستان طالقان

ویژگی های ژیومورفولوژیکی یک منطقه از جمله عوامل مهم وتاثیرگذار در مخاطرات طبیعی محسوب می شود. تاثیر این عوامل در طالقان به عنوان یکی از مناطق کوهستانی کشور بارزتر است. در اینتحقیق با در نظر گرفتن 11 شاخص موثر در وقوع مخاطرات زمین لغزش، سیلاب و زلزله با استفاده از مدل منطق فازی و سیستم اطلاعات جغرافیایی، نقشه مخاطرات ژیومورفولوژیکی تهیه شده است.در واقع با استفاده از این نقشه مناطق مستعد و محدودکننده توسعه طالقان شناسایی شده است. برای این کار ابتدا شاخص های مورد نظر در محیط GIS تهیه شده و سپس جهت به کارگیری شاخص ها درمدل منطق فازی برای هر کدام از شاخص ها بر اساس نظرات کارشناسی توابع عضویتی فازی تعیین شده است. در واقع جهت پهنه بندی هریک از مخاطرات، شاخص ها به طور جداگانه عضویت فازیآن ها مشخص شده است. در مرحله بعد با استفاده از توابع Linear و Near در محیط GIS لایه ها فازی شده و سپس عملیات هم پوشانی به تفکیک انواع مخاطرات بر روی آن ها اعمال گردید. با همپوشانی سه نقشه پهنه یندی خطر زمین لغزش، سیلاب و زلزله نقشه خطر ژیومورفولوژی تهیه شد. در نهایت با طبقه بندی نقشه نهایی بر اساس شکستگی های طبیعی مشخص شد که حدود 64 / 13 درصد)معادل 152 کیلومتر مربع( از محدوده مطالعاتی در پهنه های مستعد و خیلی مستعد به لحاظ مخاطرات ژیومورفولوژیکی قرار گرفته که عمدتا این نواحی در بخش های شرق، مرکز و غربمحدوده مطالعاتی قرار دارند.

کلیدواژه ها:

مخاطرات ژیومورفولوژی ، توسعه شهر ، منطق فازی ، سیستم اطلاعاات جغرافیایی ، طالقان