بررسی نقش حس مکان در مشارکت پذیری در طرح های بازآفرینی بافت های تاریخی محله سنگ سیاه شیراز

برنامه ریزی شهری پست مدرن مفاهیم نوینی را درعرصه مطالعات شهری وارد کرد که ازجمله آنها میتوان به حس تعلق مکانی و مشارکت اشاره نمود مکان علاوه بربعد مادی ازبعدغیرمادی نیز برخوردار بوده و احساساتی درساکنان خود ایجادمی کند به واسطه این احساسات نوعی تعلق به مکان درافراد ایجادشده که منجر به شکل گیری هویت مکانی میشود این حس تعلق مکانی برمشارکت پذیری شهروندان درطرح های شهری تاثیر میگذارد با توجهبه اهمیت محلات تاریخی ازابعادمختلف و فرسودگی و عدم سرزندگی که دراین محلات درطول دهه های اخیر بوجود امده نیاز به بازافرینی این محلات ضروری به نظر می رسد تا سرزندگی خود را بازیابند باتوجه به محوریت مشارکت درطرح های بازافرینی توجه به عوامل موثربرمشارکت دراین طرح ها ازاهمیتی ویژه برخوردار است هدف مقاله حاضر بررسی نقش حس مکان درمشارکت پذیری درطرح های بازافرینی محلات تاریخی می باشد روش تحقیق حاضر توصیفی تحلیلی ازنوع پیمایشی می باشد بدین جهت 384 پرسشنامه بین ساکنین محله سنگ سیاه شیراز توزیع گردید که نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین میزان حس مکان ساکنین محله و مشارکت پذیری ایشان دربازافرینی محله وجود دارد

کلیدواژه ها:

حس مکان ، مشارکت پذیری ، بازآفرینی شهری ، بافت های تاریخی ، محله سنگ سیاه