اهمیت جلبک های دریایی در صنعت آبزی پروری
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,118
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AGROCONGRESS03_401
تاریخ نمایه سازی: 8 اردیبهشت 1396
چکیده مقاله:
استفاده از جلبک به عنوان افزودنی غذایی فواید زیادی از جمله: افزایش کیفیت، سلامت و خوش طعم شدن غذا، افزایش رشد و ایمنی در آبزیان، بهبود فلور طبیعی معده و روده را دارد. استفاده از ارگانیسم های دریایی به عنوان منابع جدید غذایی در حال گسترش است، در بین این ها، جلبک هابه دلیل دارا بودن مواد بیولوژیکی فعال و گسترده، جز غنی ترین منابع شناخته شده اندو به دلیل غنی بودن از مواد مغذی، معدنی و برخی از ویژگی های عملکردی پلی ساکاریدهای موجود در آن ها، برای مدت طولانی است که در برخی کشورها به عنوان بخشی از غذای انسان و حیوانات کشت داده شده و مورد استفاده قرار می گیرند. از جمله فواید جلبک های دریایی می توان، مهار رشد تومورها، منابع مهمی از ترکیبات فعال بیولوژیکی، پیشگیری و درمان بیماری های باکتریایی ماهی ها، فعالیت آنتی اکسیدانی، مورد استفاده در غذای ماهیان به دلیل منابعی غنی از پروتیین ها و سایر ترکیبات از قبیل آلژینات ها، رنگدانه ها، اسیدهای چرب، ویتامین ها و مواد معدنی را نام برد. جلبک های دریایی به دلیل داشتن مقدار زیادی از ترکیبات نیتروژن دار به عنوان منبع غنی از پروتیین ها شناخته می شوند، همچنین دارای مقدار کمی از ترکیبات نیتروژنی غیرپروتیینی می باشند که منبع آمینواسیدهای آزاد، کلروفیل، نیترات، نیتریت، یون های آمونیوم و اسیدهای نوکلییک محسوب می گردند. میزان لیپیدها در جلبک های دریایی کم و حدود5-1درصد ماده ی خشک را شامل می شود. با توجه به وجود مقادیر زیادی از منابع جلبک های دریایی در کشور ایران به ویژه خلیج فارس، می توان از این گونه جلبک ها به عنوان افزودنی در جیره ی غذایی ماهیان استفاده نمود
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا طولابی دزفولی
دانشجوی دکترای بهداشت آبزیان دانشگاه شهید چمران اهواز
مانا سعیدی منش
دانش آموخته دکترای دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز
مهرزاد مصباح
دانشیار دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز