دستیابی به دانش فنی تبدیل محتویات شکمبه به عنوان پسماند کشتارگاهی به خوراک دام

در این پروژه محتویات شکمبه در دو مرحله به روش بیوشیمیایی عمل آوری گردید: مرحله اول: محتویات شکمبه به مدت 5 تا 7 روز تحت عملیات آبکافت یا هیدرولیز اسیدی با اسید معدنی (اسید سولفوریک غلیظ در سه سطح0، 5/1 و 3 درصد وزنی) قرارگرفت. مرحله دوم: به سه روش محصول بدست آمده در مرحله اول؛ روش اول با 3% ملاس+ 3% محلول آمونیاک، روش دوم با 3% ملاس و روش سوم با 3% محلول آمونیاک عمل آوری شده و بمدت21 تا30 روز بسته به دمای محیط سیلو گردیدند. در هر یک از فرآیندهای انجام یافته در مراحل مختلف، نمونه های لازم جهت انجام آزمایشات میکربی و آنالیز شیمیایی برداشته شد. جهت دستیابی به مناسب ترین و کاربردی ترین روش سیلوکردن، بطور مقایسه ای مدل های مختلف تهیه سیلاژ (بتنی یا بشکه ای، تپه ای یا کیسه ای) طراحی و شبیه سازی گردیده و مورد استفاده قرارگرفتند. این پروژه در قالب طرح کاملا تصادفی CRD به روش فاکتوریل 3 ×3 ×2 با 18 تیمار در 3 تکرار به مورد اجرا گذاشته شد. بررسی نتایج نشان داد که در اکثر صفات مورد بررسی، روش سیلاژ در بشکه های پلی اتیلنی و هیدرولیز اسیدی در سطح 1/5 درصد با تفاوت معنی داری تاثیر بهتری در بهبود کیفیت و فرآیند سیلاژ داشته است. بنابراین اقتصادی ترین روش سیلاژ محتویات شکمبه بعد از هیدرولیز با 1.5درصد اسید، سیلاژ به روش بیوشیمیایی با 1.5درصد ملاس+1.5درصد آمونیاک توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

محتویات شکمبه ، سیلاژ ، هیدرولیز اسیدی ، پسماندهای کشتارگاهی