بررسی خصوصیات مقاومت آنتی بیوتیکی سوش های استافیلوکوکوس اوریوس جدا شده از انواع گوشت

استافیلوکوکوس اوریوس یکی از اصلی ترین پاتوژن های غذازاد محسوب می شود. مقاومت آنتی بیوتیکی بالا در سوش های این باکتری سبب افزایش اهمیت آن به عنوان یک پاتوژن غذازاد شده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سوش های استافیلوکوکوس اوریوس جدا شده از انواع گوشت انجام پذیرفت. در کل 140 نمونه گوشت جمع آوری و سریعا به آزمایشگاه انتقال داده شد. نمونه ها کشت داده شدند و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها با استفاده از انتشار ساده دیسکی بررسی شد. از کل 140 نمونه انواع گوشت، 25 نمونه (85/17 درصد) آلوده به استافیلوکوکوس اوریوس بودند. گوشت گاو (33/33 درصد) بیشترین و گوشت بز کمترین میزان آلودگی (10 درصد) را داشتند. اختلاف معنادار آماری در حد p <0.05 بین نوع نمونه و میزان شیوع استافیلوکوکوس اوریوس دیده شد. سوش های استافیلوکوکوس اوریوس جدا شده از گوشت بیشترین میزان مقاومت را نسبت به آنتی بیوتیک های تتراسیاکلین (100 درصد)، متی سیلین (37/84 درصد)، سفوتاکسیم (12/78 درصد) و آمپی سیلین (75 درصد) داشتند. گوشت قرمز و گوشت طیور منابع مهم استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین می باشند. استفاده از روش انتشار دیسکی می تواند کمک موثری به جلوگیری از بروز مقاومت آنتی بیوتیکی کند. پخت کامل گوشت قبل از مصرف از بروز مسمومیت های غذایی ناشی از استافیلوکوکوس اوریوس جلوگیری می کند.

کلیدواژه ها:

استافیلوکوکوس اوریوس ، گوشت مرغ ، گوشت قرمز ، مقاومت آنتی بیوتیکی