مقایسه اجزاء عملکرد بین ارقام گندم دوروم تحت شرایط تنش خشکی در خوزستان

به منظور ارزیابی 20 ژنوتیپ گندم دوروم به تنش خشکی آخر فصل، آزمایشی زراعی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در منطقه دزفول در سال زراعی 93-92، به اجرا درآمد. فاکتور های اصلی شامل آبیاری در دو سطح و فاکتور فرعی این آزمایش، 20 رقم گندم دوروم بودند. تاریخ کاشت دیرهنگام به شکلی در نظر گرفته شد که گیاه با تنش خشکی آخر فصل مواجه گردد. عملکرد، اجزاء عملکرد، اندازه گیری و شاخص برداشت محاسبه شد. اجزای عملکرد بر مبنای متوسط 20 سنبله مورد محاسبه قرار گرفتند. صفات مورد بررسی با قطع آبیاری در مرحله گل دهی کاهش معنی داری را در سطح (1%) نشان دادند. در نهایت شاخص تحمل به تنش خشکی (STI) با استفاده از رابطه فرناندز برای عملکرد دانه به عنوان معیاری برای سنجش تحمل به تنش گرمای آخر فصل در 20 ژنوتیپ تحت مطالعه، برآورد گردید. رقم های (5، 6، 18، 10، 11، 17، 14 ) از شاخص تحمل به تنش بالا و معنی داری نسبت به 20 ژنوتیپ برخوردار بودند. اما دو ژنوتیپ 5 و14 از شاخص تحمل به تنش بالاتری نسبت به ارقام فوق برخوردار بودند. هم بستگی عملکرد بین محیط و شاخص تحمل خشکی نشان داد که (STI)، مناسب ترین شاخص برای ارزیابی ژنوتیپ های گندم دوروم می باشد.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، شاخص های تحمل به تنش ، گندم دوروم