بررسی گونه شناسی نشانه ها در معماری از دیدگاه برادبنت

گرایش به کاربرد نماد ، نشانه و رمز همواره با نوع بشر همراه بوده است.دیرپاترین آنها را در آثار انسان های نخستین که به دلایل تکنیکی بیشتر در قالب نقاشی های دیواری است دیدهایم و در جامعهی امروزی دیگر کمتر بستری را میتوان یافت که در آن نشانی از نمادها و نشانه ها نباشد زیرا که نماد و نشانه برای بروز و ظهور، بستری جز ذهن خلاق خالق خود نمی طلبد،اما نشانه نیز به عنوان یکی از اقسام رابطه، برای برقراری ارتباط نیازمند جامعهای پویاست که طرف دوم این ارتباطاند میزان کاربرد نماد و نشانه در جایگاههای مختلف و گستردگی و تنوع اقسام آن از جمله مواردی است که همواره بر پیچیدگی کشف معنای حقیقی آن افزوده است.نشانه ش ناسی از دانش های نوینی است که اخیرا به حیطه پژوهش ها وارد گردیده است. بررسی عوامل معناساز راهیموثر در القای احساس آشنایی نسبت به فضای معماری است و استفاده از اصول علم نشانهشناسی از بهترین راهکارها دربررسی چگونگی معنادهی به فضا به شمار می آید و میتواند ابزاری کارامد جهت تولید دادههای کیفی در معماری باشد.این نوشتار با مطالعه توصیفی و تحلیلی به مرور اولیه بر مفاهیم نشانه و علم نشانه شناسی پرداخته و این مفاهیم را از منظر سوسور،پیرس و اکو بررس ی کرده و در انتها نشانه شناسی از دیدگاه برادبنت،که به هر سه وجه کاربردشناسی،نحو و معنا به صورت همزمان در فضای معماری پرداخته،در راستای معنابخشی به فضای معماری و خوانش آن بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

نشانه ، نشانه شناسی ، نماد ، دلالت ، مدلول