افزایش تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی در قالب طراحی مجتمع مسکونی در نوشهر

خانه در طول تاریخ ظرفی بوده که با نیازها، خواستهها، تمایلات و اعتقادات ساکنان آن که از بستر اقلیمی، فرهنگی و اجتماعی خود برخاسته، شکل گرفته است. در این پژوهش براساس روش تحقیق توصیفی- تحلیلی که نحوه ی جمع آوری اطلاعات ازطریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی می باشد به بررسی عوامل موثر در طراحی و رضایتمندی ساکنین از مجتمع مسکونی که در افزایش روابط همسایگی و تعاملات اجتماعی آن ها نقش بسزایی دارد، پرداخته شده است.از انجا که سایت مورد نظر برایطراحی این مجتمع مسکونی در اقلیم مازندران می باشد مطالعات موردی به بررسی روابط و تعاملات اجتماعی درمعماری بومیمازندران پرداخته است. با کنکاش و بررسی معماری گذشته مازندران در می یابیم که فضاها برای پاسخ به نیازها، تعاملات اجتماعی، حفظ حریم ها و نیاز به خلوت و ... به خوبی تعریف شده اند. و امروزه نیز در حقیقت افراد ساکن در یک مجموعهدر صورتی احساس هویت و تعلق خاطر می کنند که آن مجموعه به لحاظ کالبدی دارای ویژگی هایی باشند که حس امنیت،دوستی، همکاری، تعلق خاطر و افزایش روابط چهره به چهره و دوستانه و عوامل مرتبط به آن در میان افراد حاکم باشد. یافته ها نشان می دهد عواملی چون همگنی اجتماعی ساکنین و به کارگیری الگوهای طراحی جهت ایجاد شرایط امن،جذابوراحت برای حضور خانواده ها در فضای باز مجتمع تاثیر به سزایی در افزایش تعاملات اجتماعی همسایگان دارد.ودر نهایت عواملی که موجب احیای روابط همسایگی و افزایش تعاملات اجتماعی می شوند مورد توجه و بررسی قرار گرفته و دسته بندی شده و راهکارهایی برای آن ارایه گردید

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، تعاملات اجتماعی ، فضای جمعی ، روابط همسایگی