بررسی عوامل موثر بر توسعه فیزیکی شهر رحیم آباد با استفاده ازGIS

در برنامه ریزی شهری با توجه به رشد جمعیت و کمبود امکانات زیربنایی، تعیین جهت مناسب رشدفیزیکی شهر برای جواب گویی به نیازهای فعلی و پیش بینی برای نیازهای آینده از مشکلات عمده میباشد. در این پژوهش سعی شده با مطالعه فرآیندهای طبیعی و ژیومورفولوژیک منطقه و محدوده شهر رحیم آباد، با استفاده از مطالعه میدانی و بررسی نقشه های شهر و منطقه، به کمک سیستم اطلاعاتجغرافیایی (GIS) ، اثر سیلاب شهری و محدودیت های ژیومورفولوژیک موجود درجهات مختلف توسعه شهر رحیم آباد مشخص شود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که بدلیل شرایط توپوگرافی،شیب مناسب و وجود پوشش مناسب مسیل ها و انهار در سطح شهر، امکان بروز سیلاب و آبگرفتگی معابر بسیار کم می باشد و تنها در بعضی از مناطق شمالی شهر بدلیل کاهش شیب، امکان آبگرفتگیوجود دارد. شهر رحیم آباد از سمت جنوب به ارتفاعات محدود می گردد و عامل توپوگرافی در این جهات به عنوان عارضه طبیعی، عامل عدم توسعه شهر تلقی می شود. از سویی از سمت غرب و شمالغربی نیز به دلیل وجود رودخانه پلرود محدودیت توسعه وجود دارد، فیزیوگرافی منطقه نیز باعث شده است که در سمت شمال که سطح ارتفاعات به حداقل می رسند، اراضی واقع در دشت که قابلیتمناسب و لازم را برای کشاورزی دارند و درحال حاضر نیز مورد بهره برداری قرار می گیرند، عامل محدود کننده توسعه شهر تلقی گردیده و بدین ترتیب شهر رحیم آباد با داشتن محدودیت هایفیزیوگرافیک و طبیعی از یک سو و از سوی دیگر با هدف حفظ اراضی کشاورزی و باغی، از محدودیت توسعه برخوردار است . با وجود موانع یاد شده و شرایط توپوگرافی منطقه، توسعه و جهت گیری رشدفیزیکی شهر در جهت شرق و شمال شرقی در مجاورت جاده رحیم آباد به کلاچای می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه شهر رحیم آباد ، رودخانه پلرود ، سیلاب شهری ، محدودیت های ژیومورفولوژیک