مقایسه خودبازداری و تحمل ناکامی و کنار آمدن والدین با عقب ماندگی ذهنی و معلولیت های جسمی فرزند در شهرستان نقده

پژوهش حاضر با هدف مقایسه خودبازداری و تحمل ناکامی و کنار آمدن والدین با عقب ماندگی ذهنی و معلولیتهای جسمی فرزند در شهر ستان نقده صورت گرفت . روش تحقیق از نوع علی – مقایسه ای است که در فصلبهار 1395 در شهرستان نقده انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه والدین دارای فرزند معلول ذهنی وجسمی شهرستان نقده می باشد که تعداد 200 نفر از والدین این کودکان به روش دسترس انتخاب گردید . برایسنجش متغیرهای این تحقیق از ابزار تحمل ناکامی هارینگتون، ابزار مقابله با بیماری برای والدین همیلتون وهمکارانش ، و پرسشنامه خودبازداری وینبرگر و شوارتز استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های جمعآوری شده از شاخص های توصیفی متغیرها شامل میانگین و انحراف استاندارد، آزمون های تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد و یافته های تحقیق نشان داد بطور جزیی در 11 مولفه 3 متغیر این تحقیق میانگین والدینمعلول جسمی در مولفه های فرونشاندن خشم ، کنترل تکانه، مراعات دیگران، مسیولیت پذیری، عدم تحملعاطفی، حفظ انسجام خانوادگی ، حفظ حمایت اجتماعی و درک وضعیت پزشکی بیشتر از میانگین والدین کمتوان ذهنی است و میانگین والدین کم توان ذهنی در متغیر های عدم تحمل ناراحتی و شایستگی بیشتر ازمیانگین والدین معلول جسمی است و در متغیر پیشرفت نیز میانگین دو گروه برابر است و در نتیجه بطور کلیخودبازداری بین دو گروه دارای 01 / 0 سطع معنی داری (P<0/05) بوده و میانگین والدین معلول جسمیبیشتر از والدین عقب مانده ذهنی می باشد ، متغیر تحمل ناکامی دارای 37 / 0 معنی داری (P<0/05) بوده وتفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد و متغیر کنار آمدن با 007 / 0 معنی داری (P<0/05) بطورمیانگین والدین معلول جسمی بیشتر از والدین عقب مانده ذهنی می باشد.

کلیدواژه ها:

خودبازداری ، تحمل ناکامی ، کنار آمدن ، والدین کودکان عقب مانده ذهنی ، والدین کودکان معلول جسمی