منطقه گرایی در کشورهای حاشیه دریای کاسپین

با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی که یکی از تاثیرگذارترین رویدادهای ژیوپلیتیکی قرن بیستم بود، کشورهای جدیدی در منطقه ی دریای کاسپین پدیدآمدند. کشور ایران با وجود اشتراک های فراوان و پیشینه ی تاریخی در زمینه ی همگرایی با آنان موفق نبودهاست.با توجه به جود این ضرورت، در مقاله حاضر در پی پاسخ دادن به این پرسش هستیم که عناصر و رویکرد های جغرافیای سیاسی چگونه به طراحی روش های بهینه و سیاست های همگرایی کمک می کند، به طوری که ضمن حفظ تمامیت ارضیکشورهای حاشیه دریای کاسپین، اصل همزیستی و منافع ملی نیز مورد توجه کافی قرار گیرد. روش تحقیق در این مقاله از نوعتوصیفی – تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای است. نتایج به دست آمده از این بررسی نشان می دهد که کشورهای منطقه می توانند برپایه ی عامل منافع ملی و اهمیت بهره برداری از منافع اقتصادی و توجه به عواملی مانند امنیت پایدار و حفظ محیط زیست، به نوعی همگرایی و منطقه گرایی نزدیک گردند.

کلیدواژه ها:

منطقه گرایی ، دریای کاسپین ، نظام منطقه ای ، منافع ملی