بازشناسی سکونت با توجه به آمیزهای اسلامی

سکونت، بیانگر برقراری پیوندی پر معنا بین انسان و محیط است که از تلاش برای هویت یافتن ( به مکانی حس تعلق داشتن) ناشی گردیده است .سکونت را می توان بیانگر تعیین موقعیت و احراز هویت دانست. بدین ترتیب که انسان زمانی برخود وقوف می یابد که مسکن گزیده و در نتیجه هستی خود در جهان را تثبیت کرده باشد . این مقاله با هدف شناخت مفاهیم سکونت و مسکن از دیدگاه آموزه های اسلامی تلاش کرده است که با استفاده از این آموزه ها و جهت گیری های دین اسلام در زمینه مفهوم مسکن و معماری مسکن، معیارهایی را مطرح می کند که براساس آموزه های اسلامی و احادیث رسول خدا ( ص) که مرتبط با ساخت سکونتگاه و فضاهای شهری هستند معطوف شده است، سپس با استفاده معیارهای موثر بر معنای مسکن آنها را استخراج و پیشنهاد نموده. معیارهایی چون طهارت، حریم، امنیت درونی و بیرونی مسکن، وحدت واحد همسایگی، سلسله مراتب، ظرفیت مادی و معنوی مسکن، و هم پیوندی با طبیعت، به عنوان معیارهای موثر بر کالبد و معنای مسکن از دیدگاه قرآن و پیامر مورد برسی قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

سکونت ، آمیزهای اسلامی ، مسکن