بهینه سازی الگوریتم مسیریابی AODV با استفاده از الگوریتم منطق فازی و الگوریتم مورچگان در شبکه های موردی سیار

پیشرفت های اخیر در زمینه شبکه های حسگر بیسیم منجر به تعریف و ایجاد پروتکل های متنوعی در این خصوص شده است شبکه هایی که نحوه توزیع و مصرف انرژی در آنها برای افزایش طول عمر شبکه بسیار حایز اهمیت بوده و در این میان پروتکل های مسیریابی از اهمیت ویژه ای برخوردارند. همچنین در این شبکه ها به دلیل حجم زیاد انتقال اطلاعات در شبکه های جهانی، میزان تاخیر دریافت بسته در مقصد افزایش می یابد که این تاخیر خود سبب از دست دادن بسیاری از اطلاعات می گردد؛ با توجه به آنکه الگوریتم AODV بر اساس فاصله میان نودها کار می کند این خود سبب آن می شود که مسیر انتخابی بر اساس کوتاهترین مسیر بوده و هیچ توجه ای به ترافیک شبکه، تاخیر و پهنای باند نشود. در این مقاله سعی بر آن شده است که با محاسبه میزان تاخیر و پهنای باندی که در شبکه های گسترده امروزی وجود دارد بهترین مسیر از نظر پهنای باند زیاد و تاخیر کم را به دست آوریم. در این کار از مسیریابی بردار مسافت مورد تقاضای موردی (AODV) به عنوان پروتکل مسیریاب اصلی استفاده شده است و عملکرد آن با استفاده از منطق فازی و الگوریتم کلونی مورچگان مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

الگوریتم مسیریاب AODV ، شبکه حسگر بیسیم ، الگوریتم ACO ، منطق فازی